Ses ve O

Ses

Hafif ince bir rüzgâr eser

Kuru otlar sallanır

Bulutlar art arda sıralanır

Zaman ağır ağır geçer

Uzaktan yavaşça gelir ince bir ses

Yaşlının taşıdığı otların fısıltısı

İnsanı arar rüzgârın lâkırdısı

Soluk soluğa hızlı bir nefes

Irmak akıyor köpük köpük

Taşıyor kabarıyor bir anda

Biri var izliyor ağacın arkasında

Gözleri yeşil sanki sönük sönük

Rüzgâr hızlandı uğulduyor şimdi

Bütün çalılıklar, otlar yatıyor yerlere

Küçük bir çocuk bakıyor etrâf-ı âleme

Koşuyor yorulmadan gülüyor şimdi

Yine ne cüretle biri beni izliyor

Saklanmış, çınar ağacının arkasına

Yanındaki çiçek saksısına

Durmadan, göz kırpmadan bakıyor

Gözlerim istemsizce süzüyor beni izleyeni

Kendime engel olamıyor ve duramıyorum

Evet şimdi onu tekrar görüyorum

Ama hatırlayamıyorum çehresini

Bulutlar aralanmaya başlıyor sanki

Güneş yavaş yavaş meydana çıkıyor

Duyuyorum, onun sesinin ezgisi çınlıyor

Rüzgâr kararlı ve kararsız gibi

Gözcü yel misâli kayboldu birden 

Benliğinin renklerini bıraktı ardında

Evet, güneşin kızıllığıyla tam şu anda

Bir görünüp bir kayboluyor yeniden

Kaya Türkoğlu